sábado, 6 de octubre de 2012

El periodista i el seu poder

He estat llegint una entrevista que li han fet a la periodista Victoria Prego. Ara és adjunta a la direcció d´un diari de tirada nacional i fins ara ha estat periodista reconeguda per la seva llarga tasca en un temps com ha estat el de la transició. La veritat m´he quedat sorprès. També és veritat que no l´he seguit molt, ja que el món d´aquells que amb les seves opinions intenten generar què és el que hem de pensar o dir, no m´agrada gaire i intento fugir: són massa articulistes i opinadors que volen influir sobre el nostre pensament. Jo vull un periodisme blanc, que doni la informació i prou, informació blanca, no tractada, no manipulada, no interpretada. Ja l´humà, nosaltres, interpretarem. Tenim cap per pensar i analitzar, no necessitem que ningú pensi per nosaltres (crec). Només es necessita una bona informació amb totes les dades possibles i escoltar, sentir, ponderar.
Doncs entre d´altres "perles", la periodista s´ha atrevit a dir coses com les següents:
"Tenemos la imagen correcta del franquismo?Debe pasar un poco más de tiempo para examinarlo con distancia y más objetividad. Todavía viven quienes lo han sufrido... y disfrutado. El franquismo no ha sido tan estudiado como la guerra civil. Al principio fue una dictadura militar durísima, después se convirtió en un régimen autoritario y terminó como una dictadura suave. (...)"

Jo no sóc polític, però ¿com es pot minimitzar o banalitzar una dictadura? ¿què vol dir dictadura suau?¿què poden pensar la gent que ha patit tantes i tantes conseqüències?¿i les que pateixen avui en dia dictadures en altres països?
Un altra perla:
"Se dice que debemos recortar el tamaño del Estado. Pero la izquierda en bloque (partidos, sindicatos, movimientos sociales...) siente alergia ante la palabra “recorte”.La izquierda comete el error de sacralizar el sector público. Considera que lo público es garantía de buen funcionamiento y de transparencia, lo cual es completamente falso. El sector público debe existir para garantizar determinados servicios sociales, por supuesto, pero no es garantía de honestidad o eficacia (...)
Suposo que la periodista entèn garantia d´honestitat a tota la gent que està essent interrogada als jutjats, o es deu referir al sector bancari amb una honestedat sense dubtes, o a l´eficaç màquina de grans trust o empreses ara en fallida?Això sí, pot recordar que quan un té un greu problema sanitari, va a la Seguretat social (ah no, s´ha oblidat!).
Última perla, i atenció al comentari de com ens ha d´arribar la informació:
"Pero información hay, quizá más que nunca...No me refiero a información volcada, como un camión de arena, sino a la información procesada, valorada, jerarquizada, firmada, con referentes de calidad... es decir, interpretada. Tener mucha información no significa estar mejor informado. A veces es incluso peor. El periodismo debe cumplir su viejo papel de intermediario entre sociedad y los poderes, entre la sociedad y los hechos".

Esgarrifós. És normal que si la gent va sentint, processant aquestes "perles" acabi anul.lada. Por, molta por.
Ja ho deia aquell: "Al loro!".
Au siau

No hay comentarios:

Publicar un comentario